یه پسر باحال

بررسی درباره مخالفان امام زمان(ع)، نشان می‌دهد، سوای مستکبران بیدادگر که در اول صف مخالفان قرار دارند، بیشترین کارشکنی‌ها از جانب کسانی است که ادعای موافقت با امام دارند و خود را از منتظران امام ‌مهدی(عج) می‌دانند. اینان، امام را نه به ‌خاطر پیاده کردن اسلام اصیل، بلکه برای همراه کردن ایشان با آرزوها و هوس‌های خود می‌خواهند و پس از پیوستن به امام(عج)، چون کارها را بر وفق مراد خود نمی‌بینند و ناچارند از منافع نامشروع خود درگذرند، به توجیه اهداف خود روی می‌آورند و با سلاح‌ دین و مذهب، به جنگ امام(عج) می‌روندکه به فرموده امام صادق(ع):

«چه بسیار کسانی که ادعای پیروی او را دارند؛ ولی پس از ظهور حضرت، از او روی می‌گردانند.»

در اینجا، به یکی از این  گروه‌ها اشاره می‌کنیم. >>کافران و منافقان<<

به ادامه مطلب مراجعه فرمایید

مشکلات گوناگوتی که از جوانب مختلف برای انسان پیش می آید و فتنه ها و مصائب طاقت فرسایی که بر سر راه، باورمندانِ چشم انتظار وارد می آید، احساس تنهایی، آنان را چنان می شکند که برای ناامید نشدن، استقامتیِ کوه سان می طلبد. از این روست که رسول خدا صل الله علیه و آله می فرماید:

طوبی للصابرین فی غیبته، طوبی للمقیمین علی محبَّته؛ (2) خوشا به حال صبرکنندگان در دورانِ غیبتِ مهدی، خوشا به حال پا برجایان در مقام محبت او.

در جای دیگر دست به دعا برداشت و عرض کرد: پروردگارا، برادرانم را به من بنمایان. یکی از یاران پیامبر که در جمع حاضر بود گفت: آیا ما برادران شما نیستیم ای رسول خدا؟! آن حضرت فرمود: نه، شما اصحاب من هستید و برادران من قومی در آخر زمان هستند فرمود:

سختی استقامت هر یک از آنان بر دین خود، بیشتر از سختی کسی است که در شبی ظلمانی بخواهد بوته ی خاری را با دست خود از خار بپیراید، یا کسی که بخواهد ذغالِ گداخته سوزانی را در مشت بگیرد. آنا چراغ های فروزان شب های ظلمانی اند. (3)

امتحانات الهی یکی پس از دیگری برای مؤمنین پیش می آید و میزانِ صبر و استقامت آنان را به بوته ی امتحان می گذارد. امام صادق علیه السلام می فرماید:

امر فَرَج برای شما نمی رسد مگر پس از نابودی، نَه به خدا سوگند، نمی رسد مگر پس از آن که خوب و بد از هم جدا شوند، نَه به خدا سوگند، نمی رسد مگر پس از آن که در اثر آزمایش های گوناگون خالص و پاک شوید. (4)

اساساً انتظار با آن همه فضایل و برکتی که دارد جز با صبر و شکیبایی حاصل نمی شود، پیامبر اکرم صل الله علیه و آله فرمود:

انتظار الفرج بالصَّبر عبادة؛ (5) با صبر و استقامت، منتظرِ فرج بودن عبادت است.

امام رضا علیه السلام هم می فرماید:

ما أحسن الصبر و انتظار فرج.... فعلیکم بالصبر؛ (6) چه نیکوست شکیبایی به همراه انتظار فرج.... بر شما باد، استقامت و شکیب ورزی.

هرچه تمدن فساد زای امروزی به جلو حرکت می‌کند و صنایع و وسایل شیمیایی توسعه و گسترش می‌یابد، اختلالات و ضایعات ناشی از آن‌ها بر محیط زیست سایه شوم خود را می‌گستراند و حتی حیات محدود انسان و سایر جانوران را تهدید می‌کند، به وجود آمدن بیماریهای نو به نو، گسترش آلودگی‌های محیط زیست، تقلیل اکسیژن و گاز های ضروری زندگی موجودات، باقی ماندن مواد شیمیایی و ... حیات محدود انسان و سایر موجودات را در معرض تهدید جدی قرار داده است.

به ادامه مطلب مراجعه فرمایید

روزه گرفتن تنها امساك از خوردن و آشاميدن نيست بلكه خوددارى از گناه نيز است. پيامبر گرامى اسلام در طى خطبه اش براى ورود در اين ماه فرمود: بهترين اعال، پرهيز از گناهان و محرمات الهى است. پس انسان روزه دار همانگونه كه از مباحات، امساك و امتناع مى كند، به طريق اولى بايد از هرگونه حرام و حتى موارد شبهه اى پرهيز كند. تقوا و پرهيزگارى در تربيت و سازندگى و شخصيت يك مسلمان نقش بسيار مهمى دارد؛ از اينى روست كه قرآن مجيد روزه گرفتن را عاملى براى پرهيزكارى مى داند و با جمله لعلكم تتَّقوُن يادآور مى شود كه روزه نقش فراوانى در ايجاد و تقويت روحيه تقوا و پرهيزكارى دارد. پيامبر بزرگوار اسلام در خطابه اى كه فضيلت هاى ماه رمضان را براى مسلمانان بيان فرمود در پاسخ به سوال امام على (ع) كه پرسيدند: بهترين اعمال در اين ماه چيست؟ فرمودند: الوَرَعُ عَنْ مَحارِمِ اللَّه: اجتناب و پرهيز از گناهان(وسائل الشيعه، ج (ع)، ص 228)

کاش در این رمضان لایق دیدار شوم

سحری با نظر لطف تو بیدار شوم

کاش منت بگذاری به سرم مهدی جان

تا که همسفره تو لحظه افطار شوم

ایمیل

زندگی آهسته آهسته ترا به من عادت داده

که دل کندن را تا ته امکان نمی طلبم

چه با پرده چه بی پرده

که هم روشنی و هم تاریکی

در هم از آن ما نخواهد بود

تنها لذت لحظه ها

در این صراط مستقیم

بذر می خواهد و شخم تا به انتها

استاد عشقم

تمام لحظه های نوشتن و ادراک فهم

تو به من و من به تو

تنها یک شب از ما را می طلبد

که پر از هیجان اکتشاف

سبکی باد در هوا

ذره ذره ها

کمی بیشتر از یک کم بیشتر و آه

فرار فرار فرار

فرار فرار فرار

بهتره که هر جور شده صورتمو بپوشونم

با لبای پیرسینگ شده

ابروای تیغ انداخته

خلایی از خنده

قلبی تشنه

احساس گناه بر گردنم گذاشته شده از گذشته

رگ های عصبم که در حال شحه

و چکش که میخوره تا ته صدف روحم و انگار

تابش نور دیگه تلخه دیگه بی طعمه

پس

فرار فرار فرار

فرار فرار فرار

که تمام روز و شب دویدن

با خیالات خیس تو خواب بی گناهی نجس شدن

که امکانش ضعیفه

تا اینکه هم آغوش بشی تو مکانش

پس دورتر از نگاه ماشینو پارک کن

که دیده نشی

که اگه دیده بشی اونا بگیرنت

داشتی صندلی عقب ماشینت شیطونی میکردی

تو کارتن بسته بندی شده

فرستاده شدی پیش مامانت

پس

فرار فرار فرار

فرار فرار فرار

و همیشه بهتره یادت باشه

دولا شی        

از زیر در نگاه کنی که کیه؟

دیگه شروع جنگ سرد نزدیکه

دیگه مثه کرم تو خاک لولیدن مقبوله

سگ توله

زمان گیج می زند

گول خورده ام و به اشتباه زاده

اعتمادی به عقربک های ساعت نیست

از روزهای بی بکارت

و دوران انگشت کردن به ماتحت

اتوبوس های شلوغ، متروی تهوع آور

و باد که بی تقصیر می وزد

در لاشه ی تن آدمیت

فقر ذهنیت، فرهنگ، سکس

و به اجبار که دنیایی از سگ توله ها

پشت صحنه تا(موفقیت یک سکانس ناموفق)

دست مالی

شاید هم نه، بی خیال و بی آزار

اگر مگس ها بگذارند در چراگاه فهم،

بتوان کمی علف جویدن.!

حال تو بگو

مردمک چشمان من اراجیف چیدمان میکنند.!

پستو

در سرم این همه چیز چیستند که موج می زند

تا اجازه ی دخول دهم

اما این همه چیز که چیستند

مدت هاست پا میکوبند تا به حسم لب بزنند

پشت سر هم پشت سر هم

قوی اما نابالغ از ایده و افکار

که می خروشند و پرتحرک اند

نوبت به کدام یک دهم؟ به کدام یک بنگرم؟

در کدام حل شوم؟ با کدام ذوب؟

به اشتیاق کدام

یا به اعتماد چه کسی مربوط شوم

بحدی که مرا اندکی این بساط می ترساند و

صدا که به شدت روشن در تاریکی ست

در درونم می پیچد

انتهای دلم خلوت کم سوی شمع

نور بافته در شوقم

مثل کودکی که به فراغت احساس

پا به ماسه های ساحل می کوبد و می رقصد

که نه حسرت باشد نه اندک از زمان

اما مملو از آمال

غم نیز به پررنگی بوسه به وفور

انگار به نسبت عمق غم در زندگی

افکارم نیز در آغوش بادند و حیرانند

ولی مطمئنم سیاهی نیست

در غروب نارنجی ام

تا بی خیال

خواسته باشم که بپردازم یا بنوازم

بر بوم نقاشیم که تجسم

از چکه چکه ی باران در میان عطش

پرگار می شود به دایره

آن هم به راحتی جان همین واژه ها

مطلب اینجاست که

جهان به کار خویش مشغول است

مزه به مزه ی نوش

لب طاقچه

هر کس و هر چیز به همان میزان

که تو به آن اهمیت می دهی

می تواند در تو تاثیر گذار باشد

هر چیزی را که مهم تر بدانی

تقریبا همه چیز همین گونه است

من خود می توانم میزان تاثیر گذاری

هر چیزی را در خودم تعیین کنم

به همین خاطر

سرنوشت به دست خود انسان است

و می توان از هر نقطه به نقطه ای

که دوست داریم برسیم

گرچه می دانم که این موضوع

در کلام ساده و آسان به نظر می آید

اما اگر نتوانیم

تغییرات شگرفی در زندگی بارور کنیم

دست کم می شود

همواره به شرایط مناسب تر رسید

مثل اینکه چه چیز را انتخاب می کنی؟

خوابیدن

لیسیدن

بوئیدن

یا

رهایی روح در هم آغوشی جسم

یا حضرت حافظ که میگه

مگرم چشم سیاه تو بیاموزد کار

ورنه مستوری و مستی همه کس نتوانند

لک لک ها

مدتی بود فراموش  کرده  بودم که

توانستن" مهم نیست که "خواستن" مهم است

و "خواستن" مهم نیست که "شدن" مهم است

برای باد بودن و بر فراز ابرها زیستن

باید فراتر و سبک تر از ابر بود

بایست که از نهان ابرها بیرون آمد

و در شورش رودخانه جاری شد

باید توانست

دختر اندوهگین انگشت به دهان را

در آغوش گرفت و اشک هایش را نوشید

بدون این که او تو را دریابد

باید توانست

بر تاکی افتاده از دیوار تکیه زد

خوشه های سرخ شرابش را

بین زمین و آسمان نگاه داشت

بایست آن سوی دیوارها را دید

اما به درون خانه ها سرک نکشید

باید همراه با نفس مردم

به درون سینه هاشان رفت

اما صندوقچه اسرارشان را نگشود

آری این گونه می توان باد بود

جاری بر بام ها

و نشسته بر آشیانه لک لک ها

مزه

مگذار تازگی لحظات

در کثافت تکرار "نه" بیان شود

بیداری لحظه ها را به آغوش مرگ رها نکن

واژه هایت را در قلبم جاری کن

تا از تو به من ابدیت پر کشد

تا از تو که به یک "سلام" طراوت مستی

و دور لب به دهان

برای ادراک بوسه بوسه بوسه و هستی

آن سان بعد را به بعد موکول نکن

تا مهارت زندگی در لحظه بماند و بیابیم

چون "بعد"

قاتل هم آغوشی های جاودانه

در حیات زندگیست

پس آرام بگیر

تا طعم شیره ی زمان را بچشیم

مثل قله ی کوه که همیشه تنهاست